Gaz doskonały

Gaz doskonały - zwany gazem idealnym jest to gaz spełniający następujące warunki:

1. brak oddziaływań międzycząsteczkowych w gazie, z wyjątkiem odpychania w momencie zderzeń cząsteczek;
2. objętość cząsteczek jest znikoma w stosunku do objętości gazu;
3. zderzenia cząsteczek są doskonale sprężyste;

Gaz taki w mechanice klasycznej opisuje Równanie Clapeyrona , przedstawiające zależność między ciśnieniem gazu (P), jego objętością (V), temperaturą (T) i licznością (n) wyrażoną w molach:

PV = nRT gdzie R jest stała gazową.

Gaz doskonały to model, słuszny w pełni jedynie dla bardzo rozrzedzonych gazów (wzrost ciśnienia powoduje, że zmniejszają się odległości między cząsteczkami, co trzeba uwzględnić, oraz powoduje wzrost przyciągania cząsteczek), w niezbyt niskich (zaczyna dominować przyciąganie cząsteczek), ani zbyt wysokich temperaturach (zderzenia przestają być sprężyste), jednak może być stosowany w praktyce do niemalże wszystkich gazów w warunkach normalnych. Dla gazów rzeczywistych przy dużych gęstościach i ciśnieniach niezbędne jest stosowanie równań uwzględniających w/w pominięte efekty (zob. równanie Van der Waalsa i wirialne równanie stanu).